De geestenjager: De laatste leerling, door Joseph Delaney

recensent: Peter Motte

onder auspiciën van De voormalige Tijdlijn en Vertaalbureau Motte

Toen ik de eerste bladzijden van "De geestenjager: De laatste leerling" door Joseph Delaney las, dacht ik: dit komt me bekend veer.
Maar de naam van de schrijver, Joseph Delaney, zei me niets, net als de titel. Ik kon niets beters bedenken dan in het archief van "De Tijdlijn" te duiken (op gevaar af nooit meer boven te komen :-) ).
In het legendarische laatste dubbelnummer van het blad vond ik maar even drie (!) titels die er iets mee te maken konden hebben:

"De magiërsleerling" door Trudi Carnavan, maar dit tweede deel van een reeks was niet waaraan ik terugdacht,

"De tovenaarsleerling" door Daniel Hulet, maar dat is een stripverhaal,

"Witmantel" door Robert Carter, het derde deel uit zijn reeks "De taal der stenen".

Dat zegt op z'n minst hoe vaak het thema van de tovenaarsleerling wordt gebruikt, en voor veellezers is dat natuurlijk lastig. Alhoewel er natuurlijk ook veelvraten zijn die graag nog eens over hetzelfde lezen.
Het eerste deel van "De taal der stenen" kon wel eens het boek zijn dat in me wakker schoot terwijl ik "De geestenjager: De laatste leerling" aansneed. Ik meen dat het begon met een jongetje dat bij zijn ouders werd weggehaald door een tovenaar, om door hem een gepaste opleiding te krijgen.
"De laatste leerling" gaat min of meer in dezelfde richting: een vader zoekt werk voor zijn jongste zoon, en hoopt hem te kunnen onderbrengen als leerling van een tovenaar, om precies te zijn: van een geestenjager.
De kleine is op dat moment 13 jaar, wat ook de leeftijd is waarop in "De taal der stenen" het personage door de magiër wordt weggehaald.
Maar verder verschillen de boeken nogal.
Om te beginnen schreef Joseph Delaney "De geestenjager" voor kinderen vanaf een jaar of tien. "Voor wie Harry Potter ontgroeid is," schreef The Times (een wereldberoemd Brits roddelblad). En dat klopt wel een beetje, op voorwaarde dat je vergelijkt met het eerste deel van Harry Potter - die reeks wordt immers gaandeweg volwassener.
Stilistisch gezien is het wel een vooruitgang op die HP1. HP leidt wat aan overdreven opgewonden gedoe. "De laatste leerling" daarentegen is wat gebalder geschreven, wat de actie ten goede komt. Niet dat het een actieroman is.
The Times vond het ook écht eng, en inderdaad zijn sommige scènes griezeliger dan je zou verwachten op grond van het eerste hoofdstuk. Het is ook bijwijlen erg spannend.
Het telt meer dan 250 bladzijden, maar ik was er in één dag tijd doorheen. Het is dus geen zware kost. Delaney heeft enkele boeiende personages gecreëerd. Er kan niet worden beweerd dat zijn verhaal te veel leidt onder simpele goed-kwaad-tegenstellingen, en daardoor lijkt de belofte, "voor wie Harry Potter is ontgroeid", toch wel wat in te houden. In het algemeen is het boek inderdaad van een hoger niveau dan de wat simpele zienswijze op de personages in HP.

De geestenjager: De laatste leerling, door Joseph Delaney, 2007, Baarn, Uitgeverij De Fontein, geïllustreerd, oorspronkelijk: "The Spook's Apprentice", vertaling: Bies van Ede, 18 x 13 x 3 cm, 270 p's, ISBN 978-90-261-2350-4.
Prijs:14,95 euro
De Tijdlijn * Welkomstpagina